لوبیا گیاهی است از تیره بقولات ، علفی و بالا رونده که به دور درختان و گیاهان دیگر می‌پیچد. برگهای آن سبز رنگ ، پهن ، بزرگ و نوک تیز است که شامل سه برگچه به شکل قلب می‌باشد. گلهای آن سفید مایل به زرد یا بنفش و میوه آن باریک و غلاف مانند است که دانه‌های لوبیا در آن قرار دارد. از پوست و دانه‌های لوبیا هنگامی که لوبیا سبز است استفاده می‌شود که به نام لوبیای سبز معروف است ولی هنگامی که پوست غلاف سفت می‌شود دانه‌های داخل آن به صورت لوبیای خشک که به رنگ قرمز یا سفید می‌باشد مورد استفاده غذایی قرار می‌گیرد. برگهای لوبیا دارای ماده‌ای به نام آلانتوئین می‌باشد.

خواص داروئی

1. لوبیا قرمز از نظر طب قدیم ایران گرم و تر است و لوبیای سفید معتدل است.
2. ادرار آور است و حجم ادرار را زیاد می‌کند.
3. درمان کننده بیماریهای دستگاه ادراری است.
4. سنگ کلیه را برطرف می‌کند.
5. سینه و ریه را نرم می‌کند.
6. آب را از بدن خارج می‌سازد.
7. لوبیای سبز مقوی قلب است.
8. کلسترول خون را پائین می‌آورد.
9. ضد سرطان است.
10. برای رفع بیماریهای قلبی مفید است.
11. به دلیل داشتن مقدار زیادی الیاف روده‌ها را تمیز می‌کند.
12. فشار خون را پائین می‌آورد.
13. یبوست را برطرف می‌کند.
14. در استعمال خارجی لوبیا را خمیر کرده و روی زخمهای اگزما بگذارید تا آنها را التیام دهد.