عدس ها گیاهان بُنشنی هستند، دانه های گیاهانی كه نام گیاه شناسی آن Lensensculenta می‌باشد. كه در غلافهایی كه شامل یك یا چند دانه عدس می‌باشد رشد می‌كنند.

عدس ها را بر اساس بزرگی و كوچكی آنها تقسیم بندی می‌كنند.. در حالی كه بیشترین نوع عدس در آمریكا سبز یا قهوه ای هستند عدسها معمولاً به رنگهای نارنجی، قرمز، زرد و یا سیاه می‌باشند. عدسهای گرد، بیضی یا قلبی شكل اندازه كوچك دارند، در بعضی مواقع كوچكتر از نوك مداد پاك كن می‌باشند كه بصورت عمده یا جدا از هم فروخته می‌شوند. عدسهای سبز یا قهوه ای بعد از پخت شكل ظاهری آن از بین نمی‌رود در حالی كه انواع دیگر نرم یا له می‌شوند. همچنین طعم آنها با یگدیگر كمی‌فرق می‌كند.

 عدسها، عضوی كوچك ولی مغذی از خانواده گیاهان بُنشنی هستند كه منبع بسیار خوبی از فیبرهای كاهش دهنده كلسترول‌اند كه نه تنها كمك به كاهش كلسترول می‌كنند بلكه خاصیت تنظیم قندخون هم دارند زیرا فیبر بالای آنها از افزایش قندخون بعد از خوردن یك وعده غذایی جلوگیری می‌كنند. عدسها همچنین حاوی 6 ماده معدنی مهم، 2 ویتامین B و همچنین پروتئین بدون، چربی می‌باشند.

كالری موجود آن چقدر است؟ در یك فنجان عدس پخته فقط 230 كالری وجود دارد. این ماده ریز بسیار اشتهاآور است.

 عدس ها نمونه كامل فیبر

اگر جدول فیبرهای موجود در غذاها را بررسی كنید، می‌بینید كه گیاهان بُنشنی از دیگر حبوبات در صدر جدول قرار دارند. عدسها مثل دیگر حبوبات غنی از فیبرهای غذایی هستند چه از نوع قابل جذب و چه از نوع غیر قابل جذب. فیبرهای قابل جذب،یك ماده ژله مانندی در دستگاه گوارش ایجاد می‌كنند كه سبب دفع صفرا (حاوی كلسترول ) می‌گردد و آن را به خارج از بدن می‌برد.

بررسی تحقیقات نشان داده‌اند كه فیبر غیر قابل جذب نه تنها كمك به افزایش مقدار مدفوع و جلوگیری از یبوست می‌كند بلكه كمك به جلوگیری از بیماری های گوارشی مانند سندرم روده‌ای تحریك پذیر و التهاب روده‌ای نیز می‌كند.